به گزارش مشرق، کانال تلگرامی سرباز روح‌الله در مطلبی با عنوان وعده صادق، باز تعریف ۴۶ سال تقابل ایران با اسرائیل نوشت:
آنچه در داخل جمهوری اسلامی ایران تقابل وجودی با اسرائیل عنوان می‌شود خلال چهار دهه گذشته بازتاب‌های مختلفی در جهان عرب داشته است. حدفاصل سال‌های پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی، بواسطه بمب خبری افتتاح اولین سفارت فلسطین و قطع روابط با اسرائیل، نگاه جهان عرب به رابطه میان ایران و اسرائیل همان تقابل و دشمنی بود اما با آغاز جنگ میان ایران و عراق این نگرش اقلا در بخشی از جهان عرب آرام آرام رو به تغییر نهاد.
رژیم بعث صدام در هر چه که مخالف جمهوری اسلامی بود در دفاع از آرمان فلسطین اتفاقا موضعی همسو و مشابه داشت و اساسا یکی از پایه‌های اصلی دفاع از آرمان فلسطین در دنیای عرب شناخته می‌شد. وقوع جنگ میان رژیم بعث عراق و جمهوری اسلامی ایران، زمینه‌ها را برای این نگرش در فضای عربی فراهم آورد که نکند این جنگ توطئه‌ای برای کم کردن شر دو دشمن اصلی از سر اسرائیل باشد. اما خلال هشت سال جنگ تحمیلی، دو رخداد مهم زمینه را برای سو برداشت از دشمنی میان ایران و اسرائیل تقویت کرد.
در ۸ مهر ۱۳۵۹ نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران عملیاتی در عمق خاک عراق با هدف تخریب تاسیسات اتمی در حال ساخت عراق انجام داد که با نام عملیات اوسیراک یا شمشیر سوزان شناخته شد. خلال حمله مذکور این تاسیسات آسیب نسبی دید اما ۹ ماه بعد در ۱۷ خرداد ۱۳۶۰ نیروی هوایی ارتش اسرائیل در عملیات معروف اُپرا، همان تاسیسات اتمی عراق را یک بار دیگر هدف قرار داد و در حالیکه عراق پس از تخریب نسبی ناشی از عملیات ایران در حال بازسازی تاسیسات اتمی‌اش بود، حمله هوایی اسرائیل این تاسیسات را کاملا تخریب کرد. این اولین حمله رسمی اسرائیل پس از جنگ ۱۹۷۳ به یک کشور عربی بود و بازتاب‌های بسیاری در فضای عربی برجای گذاشت. توالی این دو عملیات و گمانه زنی‌هایی مبنی بر همکاری اطلاعاتی میان ایران و اسرائیل، این انگاره را در میان فضای عربی تشدید کرد که کاسه‌ای زیر نیم کاسه‌ی روابط ایران و اسرائیل است.
اتفاق مهم دیگر ماجرای مک فارلن و جنجال ارسال سلاح‌های اسرائیلی به ایران توسط رابطی آمریکایی بود که در سال ۱۳۶۵ به ترتیب در آمریکا و ایران رسانه‌ای و جنجالی شد و مجددا به این انگاره در فضای عربی دامن زد که ایران نه تنها با عراق حامی فلسطین درگیر جنگ است که حتی برای پیروزی در این جنگ رو به برقراری روابط تسلیحاتی با اسرائیل آورده.
پس از پایان جنگ تحمیلی و حمله رژیم بعث عراق به کویت و شکل‌گیری ائتلاف جنگ اول خلیج فارس به رهبری ایالات متحده آمریکا، صدام حسین در ۲۷ دی ۱۳۶۹ یعنی درست همان روزی حملات هوایی ائتلاف شروع شد، اقدام به شلیک ۴۲ موشک اسکاد به سمت شهرهای تل‌آویو و حیفا کرد که فارغ از انگیزه‌های صدام در این اقدام برای کشاندن اسرائیل به جنگ، بازتاب قابل توجهی در فضای عربی داشت. بسیاری از مردم جهان عرب رژیم بعث صدام را تنها حکومتی می‌دانستند که در مسیر تقابل با اسرائیل تا پای جان ایستادگی کرد و از سوی دیگر ایران را که در نقطه مقابل این رژیم قرار داشت در تقابل و دشمنی با اسراییل صادق نمی‌دانستند.
سال‌ها عملیات رسانه‌ای ایران‌هراسانه، نگاه برخاسته از این رخدادها را در فضای عمومی عربی نهادینه کرد و شکل‌گیری بحران سوریه نیز ابعادی شیعه‌هراسانه به این نگاه داد و آن را به اوج رساند. این فضا آنقدر سم‌پراکنی علیه جمهوری اسلامی ایران کرده بود که حتی در میان کسانیکه مطلع بودند و می‌دانستند که ایران چه نقشی در حمایت از گروه‌های مقاومت فلسطینی دارد این انگاره تقویت شده بود که ایران به دنبال تقابلی با اسرائیل است که به قیمت ریخته شدن خون عرب‌ها رقم بخورد و خودش حاضر به دادن هزینه نیست.
عملیات غرور آفرین وعده صادق در بامداد ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ از نظر تاثیر رسانه‌ای در فضای منطقه، عملا بازتعریف ۴۶ سال تقابل جمهوری اسلامی ایران با رژیم اسرائیل در اذهان عموم جهان عرب بود. چه دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی ایران در منطقه و چه عموم مردم جهان عرب و چه همراهان جبهه مقاومت و چه خود مبارزان در خط مقدم جبهه مقاومت، هر کدام به نوعی با دریافتی جدید از نوع موضع جمهوری اسلامی ایران در برابر رژیم اسراییل خلال همه چهار دهه پس از انقلاب روبرو شدند.
تصور صداقت، جدیت، ریسک‌پذیری، کنشگری مستقیم و البته قدرت بالا در مواجهه با اسرائیل، همگی خلال عملیات وعده صادق تبدیل به تصدیق‌های ذهنی بخش عمده جهان عرب شد. بحمدالله.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
